در محفل این گیتی, گردش شده جام من..
رخسار جمال یار, شد ماه تمام من..
جان در عدم اسودم در اتش این ویران..
افتاده چه زیبایی, ان بلبل دام من..
معشوق مرا تا دید, تعظیم به حالم کرد..
از بس که درونم دید, صد پرتو مقام من..
استاد فنون دل, در پیش دو اسرارم..
زانو به قلم افتاد تعلیم غلام من..
ان لاله چراغ شب, تا نام مرا بشنید..
خاموش جهان گردید, از تابش نام من..
شیخ غم شب انسان, بیگانه ی راهم شد..
تا دید مرا یکدم, شد راهی گام من..
مرغ به قفس زنجیر, پر زد به هوای یار..
شد یار همه مرغان, در محرم بام من..
ان گرگ صفت صحرا, بیتاب شدش احزان..
نقشی چو غم کنعان, شد عاشق رام من..
شاعر :مجاهد ظفری
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0